The present state of the coinage in relation to the fineness of the moneys
The present state of the Coynage in relation to the fineness of the moneys.
Assaying & refining are operations of the same kind. The Assayer refines a small piece of any mass of gold or silver & by the decrease of its weight makes his report: & if the {sic} be no decrease of its weight makes his
I Delivered to my Lord Bradford 300 Medals of gold, for ye Coronation And To ye Speaker of the commons 518 \Medals/ for the members \& Officers'/ {illeg} of that house To {illeg} \the Mr of ye {Cer.} weightier/ |And| 40 Medals \more were made/ for forreign ministers. These \last/ were weightier then the rest, & may now contein an ounce of gold in each Medal. There are now 45 members more in ye house of Commons: in all 563. I desire that the numbers to be delivered to ye Coffers & that for for forreign ministers \upone each account/ may be settled \by a signe manual/, & that a minute mab|y| be made for allowing 4li 9s pr ounce for {f} the Gold & 3s a piece for the wast & workmanship upon bringing in a Bill.
./ .
Adde uPv et habebitur in uV – – – – – et PV (ex natura sectionum conicarum) ejusdem æqualis erit .
Adde uPv untrin et habebitur QP quad æquale quadratum chordæ arcus PQ prodibit æquale rectangulo VPv
Circulus curvam contingit concentrice
\In Curvis omnibus lineæ {sijus}vis ca{illeg}/ Si chorda arcus cuj{us} a \ab ejusdem/ sagitta {illeg}|pr|oducta secetur &
\Proposita/ In Curvis omnibus Si cho{rda} arcus segmentis sagittæ æquetur rectangulo chor sub segmentis chordæ & interea chorda \arcus/ minuatur & evanescat: Circulus qui a{illeg} qu{illeg} arcum {a} evanescentem tangit & transit per terminos sagittæ ejusdem erit curvaturæ Cum {eruit} Curva in puncto contactus {illeg} \& arcum evanescentem tangit e/ Curvam tanget concentrice.
Curvas se mutuo tangere concentrice dico quæ sunt ejusdem curvaturæ {illeg}|ad| puncto|ū| contractus & commune habent centrum curvaturæ \ibi/ in easdem partes incurvantur, commune habentes centrum curvaturæ.
Lemm. XII.
Proposita quacun linea curva, si chorda \& sagita|t|a/ cujusvis arcus ejus \hujus Curvæ/ \duca\n/tur/ & ejusdem arcus sagitta \quævis/ producta se mutuo se cent et sagitta producta chordam secet & eous producatur ut rectangulum sub segmentis sagittæ æquale sit rectangulo sub segmentis chordæ, et \arcus ille/ interea minuatur in infinitum et evanescat: circulus qui semper transit per terminos chordæ et sagittæ, tanget arcum evanescentem concentrice.
Curvas se mutuo tangere concentrice dico, quæ sunt eji{illeg} {illeg} ad punctum contactus æqualiter et in easdem partes æqualiter incurvantur, \id æqualiter,/ commune habentes centrum curvaturæ. Circulus autem qui transit per terminos chordæ et terminum alterutrum \alterutrum/ sagittæ \in curva situm/, transibit per terminum alterum sagittæ per Prop XXXV Lib III Elem. Et curva quæ transit per terminos sagittæ & chordæ et t{illeg} ac transeundo per tria Curvæ puncta eandem obtinebit curvaturam ubi puncta illa coeunt.
Pro varietate \diversitate/ locorum ac temporum varia{r}{illeg}{r} \diversa est/ rerum Natura, et diversitas illa non ex necessitate metaphysica, quæ uti eadem est semper et ubi non sed aliunde quam ex voluntate \sola/ entis necessario existentis oriri potuit. Sola voluntas principium fons et origo est|s||e| \potuit/ motus et mutationis \&/ omnis & [amnis \rerum/ diversitatis quæ in mundo accursit] mutationis ac diversitatis rerum, ideo \Deum/ veteres Deum ἀ{illeg}|υ|τοκίνητον dixerunt.
Αὐτοκίνητο{ς}|ν| et Deus \Agens Principium primum/, quod de fato et Natura dici not|n| potest. et ex voluntate sola Entis necessario existentis Pro diversitate locorum ac temporum diversa est rerum \fini{illeg}tarum/ natura, et diversitas illa non ex necessitate metaphysica, quæ uti eadem est semper et ubi, sed ex voluntate sola Entis intelligentis et necessario existentis oriri potuit. Et hæc de Deo, de quo &c
Agens primum \ut sit primum,/ ἀυτοκίνητον est|s|e debet, ide\o/ inter facultate \esse debet et propterea potestate/ volendi præditum est \est:/ quode de Fato et Natura dici non potest. Pro diversitate locorum ac temporū diversa est rerum \omnium/ finitarum natura, et diversitas illa non ex necessitate Metaphysica (quæ uti eadem est semper et ubi) sed ex volutate {sic} sola Entis intelligentis et necessario existentis oriri potuit, \voluntas antea et h{illeg}{} /{entis} infinit{i}\ voluntas dominium inducit summum inducit./. Et hæc de Deo de quo uti ex phæmenis {sic} disputare, ad Philosophiam experimentalem pertinet.
Apud Ægyptios symbolum Dei erat serpens per mundum extensus.
Deus creat omnia componendo, generat intelligentes vivificando
|{illeg}dist| circum terminum suum communem, æquq|u|ali motu angulari propterea quod in directum semper jacent et
Generare dicitus fili{illeg}u|os|s in sui similitudine quando vivere facit & intelligere Creavit hominem \quando formavit/ ex terra & generavit in filium sibi similem quando vivere fet|c|it Gen 2|1|.27 & 2.7. Cal. 1. 15, 18. Rev. 1.5